veterana
Occitan
Etimologia
Del latin veteranus « vièlh, ancian, veteran », de vetus, veteris « vièlh »
Prononciacion
lengasocian, gascon /beteˈɾano̞/, provença /veteˈʀanə/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| veterana | veteranas |
| [beteˈɾano̞] | [beteˈɾano̞s] |
veterana femenin, (equivalent masculin: veteran)
- (militar) Anciana soldata.
- Decana, vièlha d’un grop, d’una assemblada.
- Anciana dins son domèni, sa profession, son espòrt, ...
Traduccions
|
|
Forma d'adjectiu
veterana
- Femenin singular de veteran.
Catalan
Etimologia
Del latin veteranus « vièlh, ancian, veteran », de vetus, veteris « vièlh »
Prononciacion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| veterana | veteranes |
veterana femenin
Adjectiu
veterana
- Femenin singular de veterá.
Espanhòl
Etimologia
Del latin veteranus « vièlh, ancian, veteran », de vetus, veteris « vièlh »
Prononciacion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| veterana | veteranas |
veterana femenin
Adjectiu
veterana
- Femenin singular de veterano.
Italian
Etimologia
Del latin veteranus « vièlh, ancian, veteran », de vetus, veteris « vièlh »
Prononciacion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| veterana | veterane |
veterana femenin
Adjectiu
veterana
- Femenin singular de veterano.
Portugués
Etimologia
Del latin veteranus « vièlh, ancian, veteran », de vetus, veteris « vièlh »
Prononciacion
Porugal /vɨtɨˈɾɐnɐ/; Brasil /veteˈɾɐ̃nɐ/, /veteˈɾənə/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| veterana | veteranas |
veterana femenin
Adjectiu
veterana
- Femenin singular de veterano.