Occitan

Del latin oda o ode, del grèc ancian ᾠδή, ôidế « cant, poèma cantat ».

lengadocian' gascon /ˈɔðo̞/, /ˈɔðo̞/; provençau /ˈɔdə/, /ˈɔdə/

França (Bearn) : escotar « òda »

ò|de

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
òda	òdas
[ˈɔðo̞]	[ˈɔðo̞s]

òda femenin

(Antiquitat) Poèma liric (donc cantat) compausat d’una estròfa, d’una antistròfa e d’una epòda, que lo còr cantava en descrivent unas evolucions.
(analogia) Poèma liric divisat en estròfas que sovent son semblablas entre elas pel nombre e la mesura dels vèrses.