afamar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *affamare.

Prononciacion

/afaˈma/, /afaˈma/

Sillabas

a | fa | mar

Vèrb

afamar

1. Far sofrir de la fam.

Variantas dialectalas

• ahamar (gascon)
• ahamiar (gascon)
• aganir (gascon)

Traduccions

alemand: aushungern (de) anglés: to starve (en) catalan: afamar (ca)

francés: affamer (fr) naut sorab: wuhłódnić (hsb) perfectiu, wuhłódnjeć (hsb) imperfectiu

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	afamar
Gerondiu	afamant
Participi passat
	singular			plural
masculin	afamat			afamats
femenin	afamada			afamadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	afami afame	afamas	afama	afamam	afamatz	afaman
Imperfach	afamavi	afamavas	afamava	afamàvem	afamàvetz	afamavan
Preterit	afamèri	afamères	afamèt	afamèrem	afamèretz	afamèron
Futur	afamarai	afamaràs	afamarà	afamarem	afamaretz	afamaràn
Condicional	afamariái	afamariás	afamariá	afamariam	afamariatz	afamarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	afame	afames	afame	afamem	afametz	afamen
Imperfach	afamèssi	afamèsses	afamès afamèsse	afamèssem	afamèssetz	afamèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	afama !	—	afamem !	afamatz !	—
Negatiu	—	afames pas !	—	afamem pas !	afametz pas !	—
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar affamare.

Prononciacion

/əfəˈma/, /əfəˈma/ (oriental), /afaˈma/, /afaˈma/ (nòrd-occidental), /afaˈmaɾ/, /afaˈmaɾ/ (valencian)

Vèrb

afamar

1. Afamar.

Conjugason

Catalan

Infinitiu	afamar
Gerondiu	afamant
Participi passat
	singular			plural
masculin	afamat			afamats
femenin	afamada			afamades
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	jo	tu	ell ella vostè	nosaltres nosaltras nós	vosaltres vosaltras vós	ells ellas vostès
Present	afamo	afames	afama	afamem	afameu	afamen
Imperfach	afamava	afamavas	afamava	afamàvem	afamàveu	afamaven
Preterit	afamí	afamares	afamà	afamàrem	afamàreu	afamaren
Futur	afamaré	afamaràs	afamarà	afamarem	afamareu	afamaran
Condicional	afamaria	afamaries	afamaria	afamaríem	afamaríeu	afamaríen
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	jo	tu	ell ella vostè	nosaltres nosaltras nós	vosaltres vosaltras vós	ells ellas vostès
Present	afami	afamis	afami	afamem	afameu	afamin
Imperfach	afamés	afamessis	afamés	afaméssim	afaméssiu	afamessin
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	—	tu	vostè	nosaltres nosaltras nós	vosaltres vosaltras vós	vostès
Afirmatiu	—	afama!	afami!	afamem!	afameu!	afamin!
Negatiu	—	no afamis!	no afami!	no afamem!	no afameu!	no afamin!