alèrte

Occitan

Etimologia

Del italian all'erta « sul naut » de erto (« regde, agut », del latin erectus) .

Prononciacion

/aˈlɛɾte/, /aˈlɛɾte/

Sillabas

a|lèr|te

Nom comun

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	alèrte	alèrta
	[aˈlɛɾte]	[aˈlɛɾtes]
Femenin	alèrtes	alèrtas
	[aˈlɛɾto̞]	[aˈlɛɾto̞s]

alèrte

1. Que restar en garda.
2. Qu'es alebraudit, aluserpit, esperdigalhat.

Variantas

1. alèrt.

Traduccions

alemand: aufmerksam (de) anglés: alert (en) (1), spry (en) (2) basc: erne (eu) catalan: alert (ca)

espanhòl: alerta (es) francés: alerte (fr) italian: vigile (it), attento (it) portugués: alerta (pt)

Forma de vèrb

alèrte

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de alertar.
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de alertar.