Occitan

Etimologia

  • Del germanic warda (« vigilància »), de l’indoeuropèu wer- (sens id.)

Prononciacion

/ˈgaɾðo̞/

escotar « garda »

Sillabas

gar|da

 Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
garda gardas
[ˈgaɾðo̞] [ˈgaɾðo̞s]

garda (lengadocian), masculin o femenin

  1. (militar) Soldat realizant una garda, encargat de la proteccion d’una persona, de la vigiléncia d’un luòc.
  2. (militar) Soldat fasent partit d’un còrs de garda.
  3. (civil) Persona qu'es encargada de la garda de la comuna, dels bens comunals.
    • Lo garda comunal es lo tambor de vila.
  4. (per extension) Se dich quina autra persona encargada de gardar qualqu’un o quicòm.

Variantas dialectalas

Traduccions

 Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
garda gardas
[ˈgaɾðo̞] [ˈgaɾðo̞s]

garda (lengadocian), femenin

  1. Partida d’una espasa, d’un sabre o d’un ponhal, e que servís a cobrir la man.
    • Plantar fins a la garda.
  2. (al plural) (sarralhariá) Garniment que se plaça dins una serralha, per empachar que totas menas de claus la dobrisca pas.
  3. (Librariá) Fulhets blancs o de color que se plaça al començament e a la fin d’un libre, mai sovent de papièr e mai rarament de seda o de pèl.

Traduccions

 Nom comun 3

Declinason
Singular Plural
garda gardas
[ˈgaɾðo̞] [ˈgaɾðo̞s]

garda femenin

  1. Accion o carga de protegir, de conservar, de defendre, de curar, de velhar qualqu’un o quicòm.
    • Me confièt la garda de son ostal.
    • Plaça qualqu’un jos bona garda : Lo balhar a de gents que s'encargan de lo gardar, que'n respondon.
    • Èsser de bona garda, o simplament èsser de garda : Se dich del vin, dels fruits, etc., que se consèrvan longtemps sens se gastar.
  2. (per extension) Batalhon encargat de gardar, de defendre un sobeiran, un prince, mai sovent, d’un còrs d’eleit.
    • La Garda reiala, imperiala.
    • La Garda nacionala : Se dich d’una tropa non soldada, compausada mai sovent d’elements civils, avent per dever de manténer l’òrdre e de contribuir a la defensa interiora del país.
    • La Garda municipala : Tropa sedentària e soldada, encargada d’assegurar l’òrdre dins de vilas.
  3. (militar) Servici dels soldats qu'an lo dever de far fintanèla.
    • Èsser de garda.
    • Oficièr de garda.
  4. Soldats que montan la garda.
    • Cridar la garda.
  5. (per extension) Quina que siá autra persona que complís, per ròtlament, un servici regular.
    • L’infirmièra de garda.
  6. (Escrima) Biais de téner lo còrs e l’espasa o lo floret, per se plaçar sul cobèrt de son adversari, e que se pòsca aisidament lo tocar.
    • Se metre en garda.
  7. (Espòrt de combat) Situacion de defensa al sol ont se pren las doas cambas de son adversari amb las sieunas.

Locucions

Traduccions

 Forma de vèrb


garda

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de gardar.
  2. Segonda persona del singular de l'indicatiu afirmatiu de gardar.

Francés

Prononciacion

 Forma de vèrb


garda

  1. Tresena persona del singular del preterit de garder.