Occitan

Etimologia

Del latin adnuntiare o annuntiare.

Prononciacion

/anuns'ia/

a | non | ciar (3)

 Vèrb

anonciar transitiu

  1. far conéisser.
  2. Far conéisser al public per una anóncia
  3. Predire; assegurar qu’una causa se passarà
  4. Prometre; far esperar.

s'anonciar (pronominal)

  1. se far prometre, se far esperar
  2. Se manifestar per de signes fasent pensar (La jornada s'anóncia cauda)

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu anonciar
Gerondiu anonciant
Participi passat
singular plural
masculin anonciat anonciats
femenin anonciada anonciadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present anóncii
anóncie[N 1]
anóncias anóncia anonciam anonciatz anóncian
Imperfach anonciavi anonciavas anonciava anonciàvem anonciàvetz anonciavan
Preterit anoncièri anoncières anoncièt anoncièrem anoncièretz anoncièron
Futur anonciarai anonciaràs anonciarà anonciarem anonciaretz anonciaràn
Condicional anonciariái anonciariás anonciariá anonciariam anonciariatz anonciarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present anóncie anóncies anóncie anonciem anoncietz anóncien
Imperfach anoncièssi anoncièsses anonciès
anoncièsse
anoncièssem anoncièssetz anoncièsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu anóncia ! anonciem ! anonciatz !
Negatiu anóncies pas ! anonciem pas ! anoncietz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)