Occitan

Etimologia

Del latin armare.

Prononciacion

/aɾˈma/

França (Bearn) : escotar « armar »

Sillabas

ar | mar

 Vèrb

armar

  1. Donar d'armas.
  2. Mar. Cargar una embarcacion.
  3. Fig. Preparar a quicòm psicologicament o fisicament.

Derivats

Antonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu armar
Gerondiu armant
Participi passat
singular plural
masculin armat armats
femenin armada armadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present armi
arme[N 1]
armas arma armam armatz arman
Imperfach armavi armavas armava armàvem armàvetz armavan
Preterit armèri armères armèt armèrem armèretz armèron
Futur armarai armaràs armarà armarem armaretz armaràn
Condicional armariái armariás armariá armariam armariatz armarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present arme armes arme armem armetz armen
Imperfach armèssi armèsses armès
armèsse
armèssem armèssetz armèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu arma ! armem ! armatz !
Negatiu armes pas ! armem pas ! armetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)