Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *carrĭcāre « portar en carri ».

Prononciacion

/kaɾˈɣa/

França (Bearn) : escotar « cargar »

Sillabas

car | gar

 Vèrb

cargar

  1. Metre quicòm de pesuc sus quicòm o qualqu'un.
  2. Alimentar en energia.
  3. Donar una foncion de gestion.
  4. Metre un vestit.

Relacionats

Derivats

Antonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu cargar
Gerondiu cargant
Participi passat
singular plural
masculin cargat cargats
femenin cargada cargadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present cargui
cargue[N 1]
cargas carga cargam cargatz cargan
Imperfach cargavi cargavas cargava cargàvem cargàvetz cargavan
Preterit carguèri carguères carguèt carguèrem carguèretz carguèron
Futur cargarai cargaràs cargarà cargarem cargaretz cargaràn
Condicional cargariái cargariás cargariá cargariam cargariatz cargarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present cargue cargues cargue carguem carguetz carguen
Imperfach carguèssi carguèsses carguès
carguèsse
carguèssem carguèssetz carguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu carga ! carguem ! cargatz !
Negatiu cargues pas ! carguem pas ! carguetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)