cargar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *carrĭcāre « portar en carri ».

Prononciacion

/kaɾˈɣa/, /kaɾˈɣa/

França (Bearn) : escotar « cargar »

Sillabas

car | gar

Vèrb

cargar

1. Metre quicòm de pesuc sus quicòm o qualqu'un.
2. Alimentar en energia.
3. Donar una foncion de gestion.
4. Metre un vestit.

Relacionats

• encargar

Derivats

• cargaire
• cargament

Antonims

• descargar

Traduccions

alemand: laden (de) (1, 2) anglés: to load (en) (1) catalan: carregar (ca) (1, 2), encarregar (ca) (3)

espanhòl: cargar (es) (1, 2), encargar (es) (3) francés: charger (fr) (1, 2, 3) romanés: a încărca (ro) valon: tcherdjî (wa)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	cargar
Gerondiu	cargant
Participi passat
	singular			plural
masculin	cargat			cargats
femenin	cargada			cargadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	cargui cargue	cargas	carga	cargam	cargatz	cargan
Imperfach	cargavi	cargavas	cargava	cargàvem	cargàvetz	cargavan
Preterit	carguèri	carguères	carguèt	carguèrem	carguèretz	carguèron
Futur	cargarai	cargaràs	cargarà	cargarem	cargaretz	cargaràn
Condicional	cargariái	cargariás	cargariá	cargariam	cargariatz	cargarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	cargue	cargues	cargue	carguem	carguetz	carguen
Imperfach	carguèssi	carguèsses	carguès carguèsse	carguèssem	carguèssetz	carguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	carga !	—	carguem !	cargatz !	—
Negatiu	—	cargues pas !	—	carguem pas !	carguetz pas !	—
Nòtas