bornèl

Occitan

Etimologia

Del bas latin bornellus.

Prononciacion

/buɾˈnɛl/, /buɾˈnɛl/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
bornèl	bornèls
[buɾˈnɛl]	[buɾˈnɛls]

bornèl (lengadocian), masculin

1. Tub o conduch sople o regde, de fèrre, de plomb, de terralha, de matèria plastica, etc.
2. Canèl de font.
3. Galet de dorna.

Variantas dialectalas

• bornèu (gascon, provençau)

Derivats

• bornelar
• burnelatge

Sinonims

• canèl
• canon
• conduch
• tudèl

Traduccions

alemand: Schlauch (de), Rohr (de) anglés: hose (en), tube (en) basc: tutua (eu), dutxulu (eu) catalan: conducte (ca), canonada (ca)

espanhòl: tubo (es), manga (es), manguera (es) francés: tuyau (fr) italian: tubo (it) portugués: mangueira (pt), cano (pt)