còire

Occitan

Etimologia

D'una forma del latin vulgar *cŏcĕre del latin classic coquere.

Prononciacion

/ˈkɔjɾe/, /ˈkɔjɾe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « còire »

Sillabas

còi | re (2)

Vèrb

còire

1. Far caufar los aliments abans de los manjar.

Sinonims

• còser (lengadocian), (gascon), (lemosin)

Variantas dialectalas

• còder (gascon)
• còier (gascon)
• coire (provençal), (vivaroaupenc)
• cueire (lemosin)

Traduccions

alemand: kochen (de) anglés: to cook (en) bielorús: пячы (be) catalan: coure (ca) chèc: vařit (cs) espanhòl: cocer (es) esperanto: kuiri (eo) francés: cuire (fr) francoprovençau/arpitan: couére (frp)

ebrèu: בישל (he) (bišel) italian: cuocere (it) naut sorab: warić (hsb) neerlandés: koken (nl) romanés: a găti (ro) rus: печь (ru) imperfectiu sard: còghere (sc) sicilian: còciri (scn) ucraïnian: пекти (uk)