circonstància
Occitan
Etimologia
- Del latin circumstantia de circum stare (« se téner quilhat a l'entorn »).
Prononciacion
/siɾkonsˈtansjo̞/, provençau /siʀkõⁿsˈtãⁿsjo̞/ França (Bearn) : escotar « circonstància »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| circonstància | circonstàncias |
| [siɾkonsˈtansjo̞] | [siɾkonsˈtansjo̞s] |
circonstància femenin
- Particularitat qu'acompanha e destria un fach, una situacion, etc.
- (al plural) Eveniment particular ; escasença particulara.
- (gramatica) Rapòrts de temps, de lòc, de manièra, de causa, etc., qu'acompanhan l’accion o l’estat exprimit per un verbe.
- Conjonctura presenta ; situacion de las causas ara.