Occitan

Etimologia

Del latin cubare qu'a remplaçat incubare.

Prononciacion

/kuˈa/

França (Bearn) : escotar « coar »

Sillabas

co | ar (2)

 Vèrb

coar

  1. Cobrir, per un animal ovipar, los uòus amb lo còs per los servar cauds.

Variantas dialectalas

Sinonims

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu coar
Gerondiu coant
Participi passat
singular plural
masculin coat coats
femenin coada coadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present coi
coe[N 1]
coas coa coam coatz coan
Imperfach coavi coavas coava coàvem coàvetz coavan
Preterit coèri coères coèt coèrem coèretz coèron
Futur coarai coaràs coarà coarem coaretz coaràn
Condicional coariái coariás coariá coariam coariatz coarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present coe coes coe coem coetz coen
Imperfach coèssi coèsses coès
coèsse
coèssem coèssetz coèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu coa ! coem ! coatz !
Negatiu coes pas ! coem pas ! coetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)