critic
Occitan
Etimologia
Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).
Prononciacion
/kɾi'tik/
cri | tic
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | critic | critics |
| [kɾi'tik] | [kɾi'tiks] | |
| Femenin | critica | criticas |
| [kɾi'tikɔ] | [kɾi'tikɔs] | |
critic
- De natura analitica, capable de jutjar quicòm. Qu'a per objècte de destriar dins un obratge de ment, una produccion d’art, etc.
- (Medecina) Qu'anóncia una crisi, al respècte de la crisi.
- (Per extension) Que deu menar un cambiament en ben o en mal.
- Essencial, determinant.
- (Industria nucleara) Se ditz d’un mitan ont s’entreten una reaccion de fission en cadena pendent qu'apareisson tant de neutrons que ne'n desapareisson.
Sinonims
critic (1)
critic (3)
Mots aparentats
Traduccions
Catalan
Etimologia
Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).
Prononciacion
/kɾi'tik/
cri | tic
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | critic | critics |
| [kɾi'tik] | [kɾi'tiks] | |
| Femenin | critica | criticas |
| [kɾi'tikɔ] | [kɾi'tikɔs] | |
critic
Anglés
Etimologia
Del latin criticus, eissit del grèc ancian ancian κριτικός kritikos (« capable de destriament, de jutjament ») parent de κρίσις crisis (« crisi »); derivat del vèrb krinein (« destriar », « causir », « decidir », « passar al crivèl »).
Prononciacion
USA: /ˈkɹɪt.ɪk/
cri | tic
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| critic | critics |
critic
Vèrb
critic