desolacion

Occitan

Etimologia

Del latin desolatio.

Prononciacion

/dezulaˈsju/, /dezulaˈsju/, provençau /dezulaˈsjũⁿ/, /dezulaˈsjũⁿ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
desolacion	desolacions
[dezulaˈsju]	[dezulaˈsjus]

desolacion femenin

1. Afliccion extrèma.
2. (per iperbòla) Simpla contrarietat.
3. Accion de transformar un airal, una vila en solitud, en la devastant.

Parents

• desolar

Traduccions

alemand: Ärger (de), Betrübnis (de), Gram (de), Harm (de), Verdruß (de), Weh (de), Kummer (de), Gram (de), Kummer (de), Betrübnis (de), Herzeleid (de), Niedergeschlagenheit (de) anglés: desolation (en) ; affliction (en), distress (en), sorrow (en), woe (en), sadness (en), pain (en) basc: catalan: desolació (ca)

espanhòl: desolación (es) francés: désolation (fr) italian: desolare (it), affliggere (it) portugués: aflição (pt), amargura (pt), dor (pt), pena (pt), pesar (pt), agonia (pt)