docile
Occitan
Etimologia
Del latin docilis « disausar a se cultivar, qu'apren aisidament, docil ».
Prononciacion
/duˈsile/ França (Bearn) : escotar « docile »
Sillabas
do|ci|le
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | docile | dociles |
[duˈsile] | [duˈsiles] | |
Femenin | docila | docilas |
[duˈsilo̞] | [duˈsilo̞s] |
docile
Variantas dialectalas
Derivats
Sinonims
Traduccions
|
Anglés
Etimologia
Del latin docilis « disausar a se cultivar, qu'apren aisidament, docil ».
Prononciacion
General /ˈdəʊsaɪl/ , EUA /ˈdɑːsəl/ , /ˈdɑːsaɪl/
Sillabas
do|ci|le
Adjectiu
docile
Francés
Etimologia
Del latin docilis « disausar a se cultivar, qu'apren aisidament, docil ».
Prononciacion
/dɔsil/
Sillabas
do|ci|le
Adjectiu
docile masculin o femenin, plural: dociles
Italian
Etimologia
Del latin docilis « disausar a se cultivar, qu'apren aisidament, docil ».
Prononciacion
/'dɔʧile/
Sillabas
do|ci|le
Adjectiu
docile masculin o femenin, plural: docili