estèrle

Occitan

Etimologia

Del latin sterilis.

Prononciacion

lengadocian /esˈtɛɾle/, /esˈtɛɾle/, provençau /esˈtɛʀle/, /esˈtɛʀle/

França (Bearn) : escotar « estèrle »

Sillabas

es|tèr|le

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	estèrle	estèrles
	[esˈtɛɾle]	[esˈtɛɾles]
Femenin	estèrla	estèrlas
	[esˈtɛɾlo̞]	[esˈtɛɾlo̞s]

estèrle

1. Que pòrta pas de fruch.
   1. (reproduccion) Que se pòt pas reproduire.
      • Flor estèrla : dins la quala se realiza pas la fecondacion.
      • Òme estèrle : Òme que pòt pas aver d’enfants.
   2. (per extension) Qu'es impròpri a la produccion agricòla o vegetala, en parlant d’un sòl.
      • De lanas estèrlas, d'èrmes estèrles
   3. (geologia, mineralogia) Se ditz d’una ròca qu'es paura en mineral dins una expleitacion minièra.
   4. (figurat) Que produtz pas res per se meteis, que manca d’invencion, d’imaginacion.
      • Una ment estèrla, un autor, un poèta estèrle, etc.,
2. (medecina) Qu'es inèrt, liberat dels gèrmes e de sa vida microbiana.
   1. Se ditz dins lo meteis sens al figurat per diferentas causas.
      • Subjècte estèrle : Subjècte que, de se meteis, dona fòrça pauc de matèria a l’escrivan.
3. (per extension) Qu'es pas maridat o maridada, Celibatèri.

Sinonims

• esteril / esterile

Derivats

• estèrlament

Traduccions

alemand: unfruchtbar (de) basc: defot (eu), antzu (eu) anglés: sterile (en), barren (en) catalan: estèril (ca)

espanhòl: estéril (es) francés: stérile (fr) italian: sterile (it) portugués: estéril (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
estèrle	estèrles
[esˈtɛɾle]	[esˈtɛɾles]

estèrle masculin, (equivalent femenin: estèrla)

1. Jovent qu'es pas encara maridat.