fecond
Occitan
Etimologia
- Del latin fecundus
Prononciacion
/feˈkont/, provençau /feˈkõⁿ/
Sillabas
fe|cond
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | fecond | feconds |
| [feˈkont] | [feˈkonts] | |
| Femenin | feconda | fecondas |
| [feˈkonðo̞] | [feˈkonðo̞s] | |
fecond
- Que produch o qu'es en capacitat de produire abondosament per via de generacion, en parlant de las femnas, dels animals.
- Que lo gèrme foguèt fecondat, en parlant d'un uòu, d'un ovul.
- Que dona de fruch, en parlant d'una flor, d'una planta.
- (analogia) Que produch abondivolament, en parlant del sòl.
- (figurat) Productiu.
- (figurat) Qu'es una font rica per l’escrivan, en parlant d'un subjècte, d'una matèria d'estudi.
- (figurat) Qu'èisson logicament de consequéncias nombrosas, en parlant d'un principi, d'una teoria, etc.
- (per extension) Que fa venir productiu; fruchós.
Sinonims
Parents
Traduccions
|