Occitan

Etimologia

Del latin fluor « escorriment ». Prepausat per André Marie Ampère (1775 - 1836).

Prononciacion

/flɥˈɔɾ/, provençau /flɥˈɔʀ/ França (Bearn) : escotar « fluòr »

Sillabas

flu|òr

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
fluòr fluòrs
[flɥˈɔɾ] [flɥˈɔɾs]

fluòr masculin

  1. (elements) Element quimic de numèro atomic 9 e de simbòl F que fa partit dels alogèns. Es lo mai electronegatiu de totes los elements quimics.
  2. (quimia) Gas alogèn blanquinós jaune, toxic e irritant, format de difluòr F2. Es un dels còrses mai reactius en quimia: reagís amb gaireben totas las substàncias..
  3. (quimia) (fisica) Atòm (o, per ellipsi, nuclèu) de fosfòr.

Derivats

Traduccions