humar
Occitan
Etimologia
Del latin fumare.
Prononciacion
/hyˈma/
França (Bearn) - Gascon : escotar « humar »
Sillabas
hu | mar (2)
Vèrb
humar
Variantas dialectalas
Traduccions
Conjugason
Gascon
Infinitiu | humar | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Gerondiu | humant | |||||
Participi passat | ||||||
singular | plural | |||||
masculin | humat | humats | ||||
femenin | humada | humadas | ||||
Mòde indicatiu | ||||||
nombre | singular | plural | ||||
persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
jo | tu | eth era |
nosautes nosautas |
vosautes vosautas |
eths eras | |
Present | humi | humas | huma | humam | humatz | human |
Imperfach | humavi | humavas | humava | humàvam | humàvatz | humavan |
Preterit | humèi | humès | humè | humèm | humètz | humèn |
Futur | humarèi | humaràs | humarà | humaram | humaratz | humaràn |
Condicional | humarí | humarés | humaré | humarem | humaretz | humarén |
Mòde subjonctiu | ||||||
nombre | singular | plural | ||||
persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
jo | tu | eth era |
nosautes nosautas |
vosautes vosautas |
eths eras | |
Present | humi | humes | hume | humem | humetz | humen |
Imperfach | humèssi | humèsses | humèsse | humèssem | humèssetz | humèssen |
Mòde imperatiu | ||||||
nombre | singular | plural | ||||
persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
jo | tu | eth era |
nosautes nosautas |
vosautes vosautas |
eths eras | |
Afirmatiu | — | huma ! | — | humem ! | humatz ! | — |
Negatiu | — | ne humes pas ! | — | ne humem pas ! | ne humetz pas ! | — |