Occitan

Etimologia

Du latin inspector.

Prononciacion

lengadocian, gascon /inspetˈtu/, /inspekˈtu/.
França (Bearn) : escotar « inspector »
provençau /ĩⁿspekˈtuʀ/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin inspector inspectors
Femenin inspectritz inspectrises
Declinason
Singular Plural
Masculin inspector inspectors
Femenin inspectora inspectoras

inspector

  1. Qu'a una foncion d'inspector dins son domèni d'activitat o d'expertisa.

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
inspector inspectors
[inspekˈtu] [inspekˈtus]

inspector masculin, (equivalent femenin: inspectora / inspectritz)

  1. Aquel que la foncion es d’inspectar, de susvelhar quicòm.
  2. (particular) Oficièr de polícia judiciària.

Traduccions


Anglés

Etimologia

Du latin inspector.

Prononciacion

General /ɪnˈspɛktə/, EUA /ɪnˈspɛktɚ/

Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « inspector »
Estats Units d'America (Connecticut) : escotar « inspector »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
inspector inspectors

inspector

  1. inspector (oc)

Catalan

Etimologia

Del latin inspector.

Prononciacion

[?]

Espanha (Barcelona) : escotar « inspector »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
inspector inspectors

inspector, (equivalent femenin: inspectora)

  1. inspector (oc)

Espanhòl

Etimologia

Du latin inspector.

Prononciacion

/inspekˈtoɾ/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin inspector inspectores
[inspekˈtoɾ] [inspekˈtoɾes]
Femenin inspectora inspectoras
[inspekˈtoɾa] [inspekˈtoɾas]

inspector

  1. inspector (oc)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
inspector inspectores
[inspekˈtoɾ] [inspekˈtoɾes]

inspector, (equivalent femenin: inspectora)

  1. inspector (oc)

Portugués

Etimologia

Du latin inspector.

Prononciacion

/inspekˈtoɾ/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin inspector inspectores
Femenin inspectora inspectoras

inspector (ortografia d'abans 1990, ara inspetor)

  1. inspector (oc)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
inspector inspectores

inspector, (equivalent femenin: inspectora), (ortografia d'abans 1990, ara inspetor / inpectora)

  1. inspector (oc)