ivèrn

Occitan

Etimologia

Del latin hibernum.

Prononciacion

[iˈβɛɾ], /iˈβɛɾ/, [iˈβɛɾn], /iˈβɛɾn/

França (Bearn) : escotar « ivèrn »

Sillabas

i | vèrn (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ivèrn	ivèrns
[iˈβɛɾ]	[iˈβɛɾs]

ivèrn masculin

1. Una de las quatre sasons de l'annada, entre la davalada e la prima .

Variantas dialectalas

• ivern (lemosin)
• invèrn (gardiòl)
• uvern (nòrd occitan)

Derivats

• ivernacion
• ivernal -a
• ivernar

Traduccions

alemand: Winter (de) masculin anglés: winter (en) azèri: qış (az) basc: negu (eu) catalan: hivern (ca) corean: 겨울 (ko) espanhòl: invierno (es) masculin esperanto: vintro (eo) francés: hiver (fr) masculin galés: gaeaf (cy)

grèc: χειμώνας (el) islandés: vetur (is) masculin italian: inverno (it) masculin neerlandés: winter (nl) polonés: zima (pl) femenin portugués: inverno (pt) masculin romanés: iarnă (ro) turc: kış (tr) ucraïnian: зима (uk) femenin