mondan
Veire tanben : mondin |
Occitan
Etimologia
- Del latin mundanus.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /monˈda/
- escotar « mondan »
- provençau /mõⁿˈdãⁿ/
Sillabas
mon|dan
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | mondan | mondans |
[monˈda] | [monˈdas] | |
Femenin | mondana | mondanas |
[monˈdano̞] | [monˈdano̞s] |
mondan
- (filosofia) Qu'aperten al mond, al sègle, per oposicion a las causas religiosas.
- Relatiu a tot çò qu'a un rapòrt a la vida de la societat amonedada, eleganta, per oposicion al mitan popular.
- Qu'agrada la vida d'aquela societat.
Derivats
Sinonims
Qu'aperten al mond, al sègle
Traduccions
|