observador
Occitan
Etimologia
Del latin observator.
Prononciacion
/ubseɾβa'ðu/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| observador | observadors |
| [ubseɾβa'ðu] | [ubseɾβa'ðus] |
observador masculin (femenizacion: observadoira)
- Òme qu'obsèva una expetiéncia scientifica o un fenomèn sota l'angle scientific.
- Persona a l’origina d’un punt de vista sul plan fisic.
- Òme qu'obsèrva (al sens de seguir, respectar) una règla, una lei.
- Persona qu'examina e comenta de fachs umans, psicologics o socials.
- Persona qu'obsèrva, per oposicion a aquel qu'agís.
- Me mesclèri pas cap a l'afar, i èri pas coma observador.
- Persona avent per foncion oficiala d'examinar un eveniment social o politic, sens intervenir, per ne far lo testimoniatge.
Variantas dialectalas
- observator
- observaire (lengadocian)
Parents
Traduccions
Catalan
Etimologia
Del latin observator.
Prononciacion
- catalan central : /upsərbaˈdo/
- valencian : /opservaˈdoɾ/, valencien central : /opserbaˈdoɾ/
- catalan nord-occidental : /opserbaˈdo/
- balear (hors majorquin) : /upsərvaˈdo/, majorquin : /opsərvaˈdo/
- rosselhon : /upsərbaˈdu/
Espanha (Barcelona) : escotar « observador »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| observador | observadors |
observador masculin (femenizacion: observadora)
Espanhòl
Etimologia
Del latin observator.
Prononciacion
escotar « observador »
Prononciacion
/obseɾbaˈdoɾ/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| observador | observadores |
observador masculin (femenizacion: observadora)
Portugués
Etimologia
Del latin observator.
Prononciacion
Portugal /ɔbsɨɾvɐdˈoɾ/, Brasil /obiseɦvadˈo/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| observador | observadores |
observador masculin (femenizacion: observadora)