observadoira
Occitan
Etimologia
Del latin observator.
Prononciacion
/ubseɾβaˈðojɾo̞/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| observadoira | observadoiras |
| [ubseɾβaˈðojɾo̞] | [ubseɾβaˈðojɾo̞s] |
observadoira femenin (masculinizacion: observador)
- Femena qu'obsèva una expetiéncia scientifica o un fenomèn sota l'angle scientific.
- Persona a l’origina d’un punt de vista sul plan fisic.
- Femna qu'obsèrva (al sens de seguir, respectar) una règla, una lei.
- Persona qu'examina e comenta de fachs umans, psicologics o socials.
- Persona qu'obsèrva, per oposicion a aquel qu'agís.
- Me mesclèri pas cap a l'afar, i èri pas coma observadoira.
- Persona avent per foncion oficiala d'examinar un eveniment social o politic, sens intervenir, per ne far lo testimoniatge.
Variantas dialectalas
- observatora
- observaira (lengadocian)
- observatritz