onorari
Occitan
Etimologia
- (adj.) Del latin honorarius « donat a títol d’onor ».
- (nom) Del latin honorarium « onorari ».
Prononciacion
- lengadocian /unuˈrari/
- provençau /unuˈʀaʀi/
Sillabas
o|no|ra|ri
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | onorari | onoraris |
| [unuˈrari] | [unuˈraris] | |
| Femenin | onorària | onoràrias |
| [unuˈrario̞] | [unuˈrario̞s] | |
onorari
- Que, après aver exercit longtemps una foncion, una carga, ne garda lo títol e las prerogativas onorificas.
- (al subjècte d’una persona) Que pòrta un títol onorific sens foncions.
Parents
Sinonims
Traduccions
|
|
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| onorari | onoraris |
| [unuˈrari] | [unuˈraris] |
onorari masculin
- (sovent al plural) Retribucion balhada a una persona fasent l'exercici d'una profession liberala.
Traduccions
|
|