pincèl

Occitan

Assortiment de pincèls

Etimologia

Del latin penĭcĭllus, que ven de pēnis.

Prononciacion

[pinˈsɛl]

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « pincèl »

Sillabas

pin | cèl

Nom comun

pincèl masculin

1. Aisina que se servisson los pintors per enduire e espandir las colors, e que consistís en un assemblatge de pels d'unes animals, estacats fortament a l’extremitat d’un margue.

Variantas dialectalas

• pincèu

Traduccions

alemand: Pinsel (de) anglés: paintbrush (en) catalan: pinzell (ca) chèc: štětec (cs) espanhòl: pincel (es) francés: pinceau (fr)

indonesian: italian: pennello (it) neerlandés: norvegian: portugués: romanés: pensulă (ro) sicilian: pinzeddu (scn)