protesta

Occitan

Etimologia

De protestar

Prononciacion

/pʀuˈtestə/, /pʀuˈtestə/

Sillabas

pro|tes|ta

Nom comun

protesta (provençau), femenin

Declinason
Dialècte : provençau
Singular	Plural
protesta	protestas
[pʀuˈtestə]

1. Protestacion.

Variantas dialectalas

• protèsta (lengadocian)

Traduccions

alemand: Einspruch (de), Protest (de), Protestaktion (de) anglés: protestation (en), protest (en), protesting (en), outcry (en) basc: catalan: protestació (ca), protesta (ca)

espanhòl: protestación (es), protesta (es), protesto (es) (drech) francés: protestation (fr) italian: protesta (it), rimostranza (it) portugués: protesto (pt)

Forma de vèrb

protesta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de protestar.
2. Sefonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de protestar.

Catalan

Etimologia

De protestar

Prononciacion

Oriental: central /pɾuˈtestə/, /pɾuˈtestə/, balear /pɾoˈtestə/, /pɾoˈtestə/, /pɾuˈtestə/, /pɾuˈtestə/

Occidental: /pɾoˈtesta/, /pɾoˈtesta/

Sillabas

pro|tes|ta

Nom comun

protesta femenin

Declinason
Singular	Plural
protesta	protestes

1. protesta ^(oc)

Forma de vèrb

protesta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de protestar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de protestar.

Espanhòl

Etimologia

De protestar

Prononciacion

/pɾoˈt̪est̪a/, /pɾoˈt̪est̪a/

Sillabas

pro|tes|ta

Nom comun

protesta femenin

Declinason
Singular	Plural
protesta	protestas

1. protesta ^(oc)

Forma de vèrb

protesta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de protestar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de protestar.

Francés

Prononciacion

/pʁɔtɛsta/, /pʁɔtɛsta/

Sillabas

pro|tes|ta

Forma de vèrb

protesta

1. Tresena persona del singular del passat simple de protester.

Italian

Etimologia

De protestar

Prononciacion

/proˈtɛsta/, /proˈtɛsta/

Sillabas

pro|tes|ta

Nom comun

protesta femenin

Declinason
Singular	Plural
protesta	proteste

1. protesta ^(oc)

Forma de vèrb

protesta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de protestare.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de protestare.

Romanés

Etimologia

Adaptacion del francés protester.

Prononciacion

[protes'ta]

Sillabas

pro | tes | ta (3)

Vèrb

a protesta

Traduccions

• protestar ^(oc)

Derivats

protestant protestanticesc protestanticeşte protestantism protestare protestarisi, protestălui, protestui protestarisire, protestăluire, protestuire

protestarisit, protestuit protestat protestatar protestator protestaţie protestăciune