solaç

Occitan

Etimologia

Del latin solacium.

Prononciacion

/suˈlas/, /suˈlas/ França (Bearn) : escotar « solaç »

Sillabas

so|laç

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
solaç	solaces
[suˈlas]	[suˈlases]

solaç masculin

1. Accion o resultat de solatjar, d'aleujar lo mal, lo dolor, la pena del còrs o de la ment.
2. Accion o resultat de contentar, divertir, agradar.

Parents

• solaçar

Sinonims

Accion o resultat de solatjar solatjament assisténcia sosten consolacion

Accion o resultat d'agradar agradatge contentament divertiment plaser

Derivats

• trobar solaç
• téner solaç
• far solaç / har solaç / faire solaç

Traduccions

alemand: Trost (de), Linderung (de), Erleichterung (de) anglés: solace (en), relief (en), alleviation (en), appeasement (en), abatement (en) basc: catalan: consol (ca), solaç (ca), esbargiment (ca), plaer (ca)

espanhòl: solaz (es), consuelo (es), placer (es), esparcimiento (es) francés: soulagement (fr), plaisir (fr), divertissement (fr) italian: sollievo (it), consolazione (it) portugués: solaz (pt), consolo (pt), prazer (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin solacium.

Prononciacion

Oriental: central /suˈɫas/, /suˈɫas/, balear /soˈɫas/, /soˈɫas/, /suˈɫas/, /suˈɫas/

Occidental: /soˈɫas/, /soˈɫas/

Sillabas

so|laç

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
solaç	solaços

solaç

1. Divertiment, distraccion plasenta