Occitan

Etimologia

De l’anglés taboo de polinesian tapu (« interdit, sacrat »).

Prononciacion

/taˈβu/, provençau /taˈbu/ França (Bearn) : escotar « tabó »

Sillabas

ta|

 Adjectiu

tabó masculin o femenin (plural: tabós)

  1. (antropologia) Relatiu a un interdit de caractèr religiós.
  2. (per extension) Se dich d'una causa o d’un èsser que se cal pas tocar, o d’un subjècte que se cal pas o qu'es malaisit d’abordar sens destorbar o provocar de fòrtas reaccions de susceptibilitat.

Traduccions

 Nom comun

tabó masculin (plural: tabós)

  1. (antropologia) Interdiccion religiosa prononciada sus un lòc, un objècte o una persona
  2. (per extension) Çò qu'es impossible o plan delicat de tocar, e donc de discutir, dins un grop social sans destorbar o provocar de fòrtas reaccions de susceptibilitat.