Occitan

Etimologia

(Adjectiu) Del latin brutus « pesuc, bruta, nèci, estupid, deseimat »
(Nom) Del latin popular *brugere

Prononciacion

/'bɾyt/, provençau /'bʀyt/

Sillabas

brut

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin brut bruts
['bɾyt] ['bɾyts]
Femenin bruta brutas
['bɾyto̞] ['bɾyto̞s]

brut

  1. Qu'es dins l’estat rufe tal que la natura lo produguèt.
  2. Se dich particularament per çò qu'es pas encara talhat, pas alisat.
    • Un diamant brut.
    • Beton brut de descofratge
  3. Per analogia, se dich tanben per lo biais d'anar, la ment, etc
    • Aver de manièras brutas.
  4. En tèrmes d’agricultura, d’economia politica, de finança: la totalitat del produch, del ganh, etc. avant que sián levats los còsts, còst genarals, de percepcion, de produccion, de cultura, etc. S'opausa a net
    • Produch brut.
  5. Malnet, lord, bochard

Derivats

Traduccions

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
brut bruts
['bɾyt] ['bɾyts]

brut masculin (gascon)

  1. Ensems de sons sens armonia

Variantas dialectalas

  • bruch (lengadocian, provençau)

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin brutus « pesuc, bruta, nèci, estupid, deseimat »

Prononciacion

/ˈbɾut/

Sillabas

brut

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin brut bruts
Femenin bruta brutes

brut

  1. brut

Francés

Etimologia

Del latin brutus « pesuc, bruta, nèci, estupid, deseimat »

Prononciacion

/bʁyt/

França (Somain) : escotar « brut »

Sillabas

brut

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin brut bruts
[bʁyt]
Femenin brute brutes
[bʁyt]

brut

  1. Dins los senses 1 a 4: brut