Occitan

Etimologia

Del latin accentus « intonacion, son, ton » de cănĕre, «cantar»

Prononciacion

lengadocian /aˈt͡sen/
gascon /aˈksen/
provençau /aˈksẽⁿ/
escotar « accent »

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
accent accents
[aˈt͡sen] [aˈt͡sens]

accent masculin

  1. (gramatica) Elevacion de la votz sus una sillaba, dins un mot, modificacion de la votz dins la durada o dins lo ton de las sillabas e dels mots.
  2. (linguistica) Elevacion de la votz sus una de las sillabas del mot.
  3. Intonacion que conven a l’expression dels sentiments.
    • D'accents dolents.
  4. (fonetica) Inflexions de votz o de prononciacion particularas a una nacion, als abitants d'un luòc, a un grop.
    • L'accent nontanhòl.
  5. (musica) Corta augmentacion de l’intensitat sonòra.
  6. (tipografia) Signe diacritic que pòrta una sillaba e qu'es utilizat sefon las lengas per marcar l'accent tonic o gamatical, far conéisser la prononciacion de la vocala, per diferenciar las omofonias o simplament ortografic.
  7. (figurat) Element que dona una impression, un ambient.

Derivats

Locucions

Traduccions

Anglés

Etimologia

Del latin accentus « intonacion, son, ton » pel francés ancian acent

Prononciacion

general /ˈaksənt/, /ˈaksɛnt/
EUA /ˈaksɛnt/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
accent accents

accent

  1. accent (oc) als senses fonetic, musical, tipografic

 Vèrb

accent

  1. accentuar

Catalan

Etimologia

Del latin accentus « intonacion, son, ton » de cănĕre, «cantar»

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « accent »

Prononciacion

Oriental: central /əkˈsen/, balear /əkˈsent/, /əkˈsen/
Occidental: nord-occidental /akˈsen/, valencian /akˈsent/, /akˈsen/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
accent accents

accent masculin

  1. accent (oc)

Francés

Etimologia

Del latin accentus « intonacion, son, ton » de cănĕre, «cantar»

Prononciacion

/aksɑ̃/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
accent accents

accent masculin

  1. accent (oc)