cròm
Occitan
Etimologia
Del latin chroma « tint, uscle », del grèc ancian χρῶμα color.
Prononciacion
/ˈkɾɔm/
Sillabas
cròm
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| cròm | cròms |
| [ˈkɾɔm] | [ˈkɾɔms] |
cròm masculin (lengadocian)
- (elements) (indenombrable) Element quimic metallic de simbòl Cr e de numèro atomic 24.
- (indenombrable) Metal pur d'aquel element, dur, d’una color grisenca, acièr argent, resistent a la corrosion e que ternís pas.
- (metonimia) Pèça cromada.
- Los cròms d'una veitura.
- (al plural) Los aliatges de cròm, dins lor ensemble.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
|