Occitan

Del latin chroma « tint, uscle », del grèc ancian χρῶμα color.

lengadocian, gascon /ˈkɾɔme/, /ˈkɾɔme/, provençau /ˈkʀɔme/, /ˈkʀɔme/

crò|me

Nom comun

Mòstra de cròme

cròme masculin

(elements) (indenombrable) Element quimic metallic de simbòl Cr e de numèro atomic 24.
(indenombrable) Metal pur d'aquel element, dur, d’una color grisenca, acièr argent, resistent a la corrosion e que ternís pas.
(metonimia) Pèça cromada.
- Los cròmes d'una veitura.
(al plural) Los aliatges de cròme, dins lor ensemble.