domèni
Occitan
Etimologia
Du latin dominium « proprietat » de dominus (« mèstre (de l'ostal) ») e domus (« ostal »)
Prononciacion
/du'mɛni/
Sillabas
do|mè|ni
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| domèni | domènis |
| [du'mɛni] | [du'mɛnis] |
domèni
- Proprietat d’una pro vasta espandida e contenent de bens fonsièrs de diferentas naturas.
- (particular) Çò qu'aparten a l'estat o al sobeiran.
- (drech) Ensemble dels bens qu'apartenon collectivament a la nacion, a l’estat, e que son inalienables e imprescriptibles.
- Los camins, las carrièras, los pòrts, los fluvis, e en totas las causas que son pas susceptiblas d’una possession privada, apartenon al domèni public.
- (figurat) Sector ; branca ; registre.
- (figurat) Competéncia.
- (matematicas) Ensemble de definicion, es a dire ensemble dels precedents d'une relacion, subretot foncionala.
- (Internet) Ensemble de las adreças fasent l'objècte d'una gestion comuna.