Veire tanben : Ecò, eco, eco-

Occitan

Del latin echo, del grèc ancian ἠχώ.

/eˈkɔ/

e|cò

Nom comun

efièch d'ecò

ecò masculin

Repeticion del son quand buta contra un còrs que lo rebat de biais mai o mens distincte.
(Per metonimia) Çò que dona aquela repeticion, lo luòc ont se fa.
(Sens figurat) Persona que repetís çò que quicòm mai acaba de dire.
(Per extension) Rumor, mormolh de voses o novèla que s'espandís.
(Musica) Repeticion suava o aflaquida d’una nòta o mai.
Efièch de ressonància, correspondéncia o ressemblança.

repeticion d'un son