esperital
Occitan
- De esperit del latin spiritalis « pròpri a l’esperit », de spīrĭtus « buf, esperit ».
Prononciacion
- lengadocian /espeˈɾital/
Sillabas
es|pe|ri|tal
Adjectiu
esperital (lengadocian)
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : langadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | esperital | esperitals |
| [espeˈɾital] | [espeˈɾitals] | |
| Femenin | esperitala | esperitalas |
| [espeˈɾitalo̞] | [espeˈɾitalo̞s] | |
- Qu'es de la natura de l’esperit, o que lo concernís.
- (religion) Relatiu a l’arma, a la consciéncia, per oposicion a sensual, carnal.
- (religion) Qu'es l'afar de la religion, de la Glèisa, par oposicion à temporal.
- Qu'es mistic, allegoric, per opposicion a literal.
- Qu'a d’esperit.
- Qu'es ingeniós, ont i a d’esperit.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
|