estipular

Occitan

Etimologia

Del latin stipulo « prometre per estipulacion », la stipulatio designava un contracte de drech roman que se conclusiá per un escambi de paraulas entre las partidas.

Prononciacion

/estipyˈla/, /estipyˈla/

Vèrb

estipular

1. (drech) Convenir de quicòm dins un contracte ; demandar, exigir, far prometre a qualqu'un en contractant.
2. (corrent) Enonciar de biais formal una condicion.

Sinonims

drech

• dispausar
• contractar

Parents

• estipulable
• estipulacion

Traduccions

alemand: stipulieren (de), vorlulieren (de) anglés: stipulate (en) basc: catalan: estipular (ca)

espanhòl: estipular (es) francés: stipuler (fr) italian: stipulare (it) portugués: estipular (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin stipulo « prometre per estipulacion ».

Prononciacion

Oriental /əstipuˈɫa/, /əstipuˈɫa/

Occidental: nord-occidental /estipuˈɫa/, /estipuˈɫa/, valencian /estipuˈɫaɾ/, /estipuˈɫaɾ/

Vèrb

estipular

1. estipular ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin stipulo « prometre per estipulacion ».

Prononciacion

/estipuˈla/, /estipuˈla/

Vèrb

estipular

1. estipular ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin stipulo « prometre per estipulacion ».

Prononciacion

Portugal /ʃtipuˈlaɾ/, /ʃtipuˈlaɾ/; Brasil /iʃtʃipuˈlaɾ/, /iʃtʃipuˈlaɾ/, /istipuˈla/, /istipuˈla/

Vèrb

estipular

1. estipular ^(oc)