etèrne
Occitan
Etimologia
- Del latin aeternus.
Prononciacion
/eˈtɛɾne/ França (Bearn) : escotar « etèrne »
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | etèrne | etèrnes |
| [eˈtɛɾne] | [eˈtɛɾnes] | |
| Femenin | etèrna | etèrnas |
| [eˈtɛɾno̞] | [eˈtɛɾno̞s] | |
etèrne
- Qu'aguèt pas de començament e qu'aurà pas jamai de fin.
- Una vertat etèrna.
- Qu'aurà pas jamai de fin tot ben qu'aja un començament.
- La vida etèrna.
- (iperbolic) Que deu durar tant de temps ; que se'n sap pas la fin.
- Aquela una guèrra paréis etèrna.
- Que se repetís o qu'es repetit tròp sovent.
- Se reclams etèrnes.
Variantas dialectalas
Sinonims
Derivats
Parents
Traduccions
|
|