Occitan

Etimologia

Del latin finis.

Prononciacion

/ˈfi/
escotar « fin »

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
fin fins
[fi] [fis]

fin femenin

  1. Accion d'acabar.
  2. Moment final de quicòm.

Derivats

Locucions

Antonims

Traduccions

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin fin fins
[ˈfi] [ˈfino̞]
Femenin fina finas
[ˈfis] [ˈfis]

fin

  1. Prim, menut, agut o estrech, tèunhe
  2. Rafinat, qu'es pas comun, qu'es excellent en son genre, subtil.
  3. vertadièr, blos.
    • Un aur fin.
    • Una pèira fina.
  4. Agusat, exacte, en parlant dels senses.
    • Una ausida fina.
    • Un nas fin.
  5. (figurat) Subtil ; sagaç.
  6. Abil, biaissut, rusat.
  7. Qu'es realizat de bon biais.
    • Una diplomacia fina dans cette affaire.

Derivats

Locucions

Antonims

Traduccions

Anglés

Etimologia

De l'anglés ancian finn, del protogermanic *finnō.

Prononciacion

/fɪn/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fin fins
[fɪn] [fɪnz]

fin

  1. Aleta.

Derivats

Francés

Etimologia

Del latin finis.

Prononciacion

/fɛ̃/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fin fins
[fɛ̃]

fin femenin

  1. fin (oc)

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin fin fins
[fɛ̃] [fɛ̃]
Femenin fine fines
[fin] [ˈfis]

fin

  1. fin (oc)