Occitan

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

lengadocian, gascon /espeˈði/
provençau /espeˈdi/
escotar « expedir »

 Vèrb

espedir

  1. Mandar quicòm cap endacòm.
    • Expedir de merças.
    1. (per extension) Remandar, donar comjat a qualqu'un prèstament.
      • '
    2. (per extension) Consomar d’aviat.
      • Expedir son sopar abans de se'n anar.
  2. (drech) Copiar de biais literal un acte administratiu, notarial o juridic, un diplòma, un brevet, etc., amb las formas que cal que pòsca far testimoniatge autentic.
    • '
  3. Far aviar quicòm que se concluga rapidament.
    • '
    1. Acabar los afars.
      • Expedir los afar en cors.

Parents

Sinonims

Traduccions


Catalan

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « expedir »

Prononciacion

Oriental: /əkspəˈði/ Occidental: nord-occidental /ekspeˈði/, valencian /ekspeˈðiɾ/

 Vèrb

espedir

  1. expedir (oc) dins lo sens de mandar.
  2. (drech, afars) expedir (oc)
  3. balhar (un document, un certificat, ...).

Espanhòl

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

/ekspeˈðiɾ/

 Vèrb

espedir

  1. expedir (oc) dins lo sens de mandar.
  2. (drech, afars) expedir (oc)

Portugués

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

Portugal /ɐjʃpɨˈdiɾ/
Brasil /eʃpeˈdʒi(ɾ)/

 Vèrb

espedir

  1. expedir (oc)
  2. proferir

s'espedir

  1. S'afanar