fèu

Occitan

Etimologia

(nom 1) Benlèu del francic *fehu « bestial »

(nom 2) (provençau) Dau latin fel.

Prononciacion

/ˈfɛw/, /ˈfɛw/ França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fèu »

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
fèu	fèus
[ˈfɛw]	[ˈfɛws]

fèu masculin (lengadocian), (provençau), (gascon)

1. (drech, istòria) Domèni nòble que lo tenent, lo vassal, deviá omenatge e ordinàriament de rendas, servicis, etc., al senhor, possedent del domèni.
2. (par extension) Domèni ont qualqu’un es mèstre o se faguèt mèstre.
   • Aquel departament es lo fèu electoral d'aquel deputat.

Variantas dialectalas

• fiu (gascon)
• fièu (lengadocian)

Derivats

• feudal

Traduccions

alemand: Lehen (de) anglés: fief (en) basc: feudoa (eu) catalan: feu (ca)

espanhòl: feudo (es) francés: fief (fr) italian: feudo (it) portugués: feu (pt)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
fèu	fèus
[ˈfɛw]	[ˈfɛws]

fèu masculin (provençau)

1. Bio. Bila.
2. Fig.Dolor amara; asirança; ira.

Ex: Amar coma lo fèu.

Variantas dialectalas

• fèl

Traduccions

catalan: fel (ca) anglés: bile (en) espanhòl: hiel (es) francés: fiel (fr) italian: fiele (it)