fosfòr
Occitan
Etimologia
- Del latin phosphorus « fosfòr », de Phosphorus (« estela del matin »), del grèc ancian φωσφόρος que «pòrta la lutz», de φως «lutz» e de φέρω «portar».
Prononciacion
/fusˈfɔɾ/, provençau /fusˈfɔʀ/ França (Bearn) : escotar « fosfòr »
Sillabas
fos|fòr
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| fosfòr | fosfòrs |
| [fosˈfɔɾ] | [fosˈfɔɾs] |
fosfòr masculin
- (elements) Element quimic de numèro atomic 15 e de simbòl P que fa partit dels non-metals, mas tanben dels pnictogèns.
- (quimia) Còrs simple de l’element, representat per unas formas allotropicas coma lo fosfòr blanc, blanc evòri, malleable e que l'odor sembla a l'alh, e los fosfòrs roge e negre, sota forma de cristals o de polvera.
- (quimia) (fisica) Atòm (o, per ellipsi, nuclèu) de fosfòr.
- (quimia) Allotròp del fosfòr.
Derivats
- bomba de fosfòr
- fosfat
- fosfèn
- fosfita
- fosforar
- fosforat
- fosforescent
- fosforescéncia
- fosforós
- fosforid
- fosforic
- fosforisme
- fosforita
- fosforizar
- fosfur
Traduccions
|
|