gaujor
Occitan
Etimologia
- Del latin gaudium amb lo sufix «-or»
Prononciacion
- lengadocian, provençau /gawˈd͡ʒu/
- Lengadocian : escotar « gaujor »
- gascon /gawˈʒu/
- escotar « gaujor »
Sillabas
gau|jor
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, provençau | |
Singular | Plural |
gaujor | gaujors |
[gawˈd͡ʒu] | [gawˈd͡ʒus] |
gaujor femenin
- Sentiment de bonaür, de satisfaccion viva e intensa que ven del plaser qu'òm a d'agir de bon biais, de la contemplacion de çò qu'agrada fòrça, de l’esperança d’obtenir quicòm de plasent, de l’aquisicion del ben desirat, de contribuir a un progrès que tòca lo caractèr espiritual filosofic, scientific, religiós o estetic.
- Lo quite plaser e la quita gaudença provocadas pel sentiment.
- Gaietat, alegria, jòia ; umor gaujosa.