ignicion

Occitan

Etimologia

Del latin ignis « fuòc ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /inniˈsju/, /inniˈsju/

provençau /inniˈsjũⁿ/, /inniˈsjũⁿ/

Sillabas

ig|ni|cion

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
ignicion	ignicions
[inniˈsju]	[inniˈsjus]

ignicion femenin

1. (quimia) Estat dels còrses en combustion.
2. (fisica) Estat d’un metal o d’un autre còrs caufat fins a venir roge ; accion de lo portar dins aquel estat.
3. (nuclear) Estat de fusion d’un plasmà dins lo qual l’energia producha sufís per que la reaccion siá capabla de s’autoalimentar

Parents

• ignèu
• ignicòla
• ignicolòr
• ignifèr
• ignifug

Traduccions

alemand : Verbrennung (de), Glühen (de), Zündung (de) anglés : ignition (en) basc : catalan : ignició (ca)

espanhòl : ignición (es) francés : ignition (fr) italian : ignizione (it) portugués : ignição (pt)