implicar

Occitan

Etimologia

Del latin implicare « entrelaçar, envolopar »

Prononciacion

/impliˈka/, /impliˈka/, provençau /ĩⁿpliˈka/, /ĩⁿpliˈka/

Vèrb

implicar

1. Envolopa, engatjar, en parlant d’un crime o d'un afar marrit.
   • Foguèt implicat dins aquela accusacion.
2. Comportar coma partida integranta, far participar.
   • L'accident implica tres veituras.
3. (logica) Conténer coma consequéncia, coma inferéncia naturala.
   • Dises qu’es savi, e descrives sas extravagàncias; aquò implica una contradiccion.
4. (matematica) Poder pas èsser verai quand la proposicion logica en question es falsa.

s'implicar

1. Far l'esfòrç, trimar per un projècte o una activitat.

Derivats

• implicacion

Catalan

Etimologia

Del latin implicare « entrelaçar, envolopar »

Prononciacion

Oriental /impɫiˈka/, /impɫiˈka/

Occidental: nord-occidental /impɫiˈka/, /impɫiˈka/, valencian /impɫiˈkaɾ/, /impɫiˈkaɾ/

Vèrb

implicar

1. implicar ^(oc)
2. no implica: empacha pas

Espanhòl

Etimologia

Del latin implicare « entrelaçar, envolopar »

Prononciacion

/impliˈka/, /impliˈka/

Vèrb

implicar

1. implicar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin implicare « entrelaçar, envolopar »

Prononciacion

Portugal /ĩpliˈkaɾ/, /ĩpliˈkaɾ/; Brasil /ĩpliˈka(ɾ)/, /ĩpliˈka(ɾ)/

Vèrb

implicar

1. Empachar, exigir, indicar, èsser incompatible, odiar
2. implicar ^(oc)