interlocutor
Occitan
Etimologia
- Del latin interlocutor.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /inˌteɾlukyˈtu/
- provençau /ĩⁿˌteʀlukyˈtu/
Sillabas
in|ter|lo|cu|tor
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| interlocutor | interlocutors |
| [inˌteɾlukyˈtu] | [inˌteɾlukyˈtus] |
interlocutor masculin, (femenin: interlocutora / interlocutritz)
- Persona amb qui òm convèrsa o amb qui òm poirà conversar, que participa a una conversacion.
- Personatge qu’un escrivan introdutz dins un dialòg.
Sinonims
Traduccions
Anglés
Etimologia
- Del latin interlocutor.
Prononciacion
- RU /ˌɪntəˈlɒkjʊtə/, /ˌɪntəˈlɒkjətə/
- American /ˌɪntəɹˈlɑkjətəɹ/, /ˌɪntəɹˈlɑkətəɹ/, /ˌɪntəɹˈlɑkjutəɹ/
Sillabas
in|ter|lo|cu|tor
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| interlocutor | interlocutors |
interlocutor, (femenin: interlocutress)
interlocutor
- Jutjament o senténcia interlocutòria.
Catalan
Etimologia
- Del latin interlocutor.
Prononciacion
- /intərlukuˈto/
Sillabas
in|ter|lo|cu|tor
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| interlocutor | interlocutors |
interlocutor masculin, (femenin: interlocutora)
Espanhòl
Etimologia
- Del latin interlocutor.
Prononciacion
- /inteɾlokuˈtoɾ/
Sillabas
in|ter|lo|cu|tor
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| interlocutor | interlocutores |
| [inteɾlokuˈtoɾ] | [inteɾlokuˈtoɾes] |
interlocutor masculin, (femenin: interlocutora)
Portugués
Etimologia
- Del latin interlocutor.
Prononciacion
- Portugal /ĩtɨɾlukuˈtoɾ/
- Brasil /ĩteɦlokuˈtoɾ/, /ĩtexlokuˈtoɾ/
Sillabas
in|ter|lo|cu|tor
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| interlocutor | interlocutores |
interlocutor masculin, (femenin: interlocutora)