lèst
Occitan
Etimologia
- (adjectiu) Del latin popular *lĕxtus/lĕstus, del classic lectus, participi de legĕre ‘legir’, dins lo sens de elegit
- (nom) Pel francés lest del neerlandés last « pes »
Prononciacion
/'lɛst/
Sillabas
lèst
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | lèst | lèstes |
| ['lɛst] | ['lɛstes] | |
| Femenin | lèsta | lèstas |
| ['lɛsto̞] | ['lɛsto̞s] | |
lèst
- Que mòstra benaise, amb de leugieretat dins sos movements: agil
- Que se mòstra prompt a comprene las causas, que rasona de bon biais: viu, aluserpit
- Que se mòstra biaissut, prompt per encontrar d'expedients per acabar un afar: diligent
- Se ditz d’una òbra qu'òm cal far e qu'es acabada o al punt de s'acabar: prèst, dispaus
Derivats
Parents
Locucions derivadas
Traduccions
|
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| lèst | lèstes |
| ['lɛst] | ['lɛstes] |
lèst masculin
- (marina) Grava, sabla o autras matèrias de pes qu'òm carga lo fons d’una nau que s'estabilize coma cal, lo fasent plan intrar dins l’aiga.
- (per extension, aerostatica) Sacas de sabla qu'òm plaça dins la nacèla d’un aerostat e qu’òm lança per donar de leugieretat al balon.
- (per extension, aeronautica) Pes apondut dins un planaire, souvent d’aiga servada dins una sota, qu'òm escampa pendent lo vol, per desplaçar lo domèni de performança optimala cap a de velocitats superioras.