Occitan

Etimologia

Diminutiu de man

Prononciacion

lengadocian, gascon /maˈneto̞/
provençau /maˈnetə/
escotar « maneta »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
maneta manetas
[maˈneto̞] [maˈneto̞s]

maneta femenin

  1. (mecanica) Manilha que servís a manobrar un mecanisme, un agre, un robinet, una ròda
  2. (particular, elipsi) Maneta de jòc.
  3. Man pichona, manòta.
  4. (particular, al plural) Entrava pausada pels ponhets.

Traduccions

Manilha


Manòta


Entrava ligant las mans


Maneta de jòc


 Forma de vèrb

manòta

  1. Tresena persona del singular des present de l'indicatiu de manetar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de manetar.

Catalan

Etimologia

Diminutiu de man

Prononciacion

Oriental: central /məˈnɛtə/, balear /məˈnətə/, /məˈnɛtə/
Occidental: /maˈneta/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
maneta manetes

maneta femenin

  1. maneta (oc)
  2. pilon
  3. agulha del relòtge
  4. (micologia) Menas de campairòl: genre Sparassis e Ramaria
  5. (zoologia) Mena coralh Alcyonium palmatum

Espanhòl

SUDMERICA

Etimologia

Diminutiu de man

Prononciacion

[?]

 Nom comun

maneta

Declinason
Singular Plural
maneta manetas
  1. manqueta (oc)

 Forma d'adjectiu

maneta femenin singular de maneto

Portugués

Etimologia

Diminutiu de man

Prononciacion

Portugal /mɐˈnetɐ/
Brasil /mãˈnetɐ/, /maˈnetə/

 Nom comun

maneta

Declinason
Singular Plural
maneta manetas
  1. manqueta (oc)

 Forma d'adjectiu

maneta femenin singular de maneto