Occitan

Etimologia

De meravilha del latin mirabilia « causa admirabla »

Prononciacion

/meɾaβi'ʎus/ França (Bearn) : escotar « meravilhós »

Sillabas

me|ra|vi|lhós

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin meravilhós meravilhoses
[meɾaβi'ʎus] [meɾaβi'ʎuzes]
Femenin meravilhosa meravilhosas
[meɾaβi'ʎuzo̞] [meɾaβi'ʎuzo̞s]

meravilhós

  1. Que causa una granda admiracion, mesclada d’un biais de suspresa.
  2. Qu´es excellent dins son espècia.

Variantas dialectalas

Sinonims

Traduccions

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
meravilhós meravilhoses
[meɾaβi'ʎus] [meɾaβi'ʎuzes]

meravilhós

  1. (literatura) Intervencion d'èssers o d'eveniments subrenaturals, dins un poèma epic o dramatic.
  2. Çò que dins un eveniment, dins un raconte, s’alunha de l’òrdre natural e del cors ordinari de las causas.