ministèri

Occitan

Etimologia

Del latin ministerium, de minister derivat de minus.

Prononciacion

/mi.nis'tɛ.ɾi/, /mi.nis'tɛ.ɾi/ '((gascon), (lengadocian), /mi.nis'tɛ.ʁi/, /mi.nis'tɛ.ʁi/ (provençal)

mi | nis | tè | ri (4)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ministèri	ministèris
[mi.nis'tɛ.ɾi]	[mi.nis'tɛ.ɾis]

ministèri masculin

1. Emplec o carga que se realiza.
2. (En particular) (Religion) Sacerdòci, foncions d’un prèire.
3. Entremesa d’una persona dins un afar, lo servici que se dona a una autra persona dins un emplec o foncion.
   • Podètz comptar sus son ministèri.
4. (En particular) Foncion dels ministres encargats de realizar unes afars publics e que l’ensemble constituís lo govèrn.
5. (Especialament) Lo quite departament qu’administran.
6. Temps pendent que la persona que se parla foguèt ministre.
7. (Per extension) Ensemble dels burèls plaçats jos la direccion d’un ministre e taneben lo bastits ont se situisson aquestes servicis e la demorança del ministre.

Parents

• ministre
• ministerial

Traduccions

alemand: Ministerium (de) anglés: ministry (en) department (en) administration (en) cabinet (en) arabi: وزارة (ar) catalan: ministeri (ca) chinés: 事工 (zh) espanhòl: ministerio (es) francés: ministère (fr)

grèc: Υπουργείο (el) italian: ministero (it) neerlandés: ministerie (nl) portugués: ministério (pt) polonés: ministerstwo (pl) romanés: minister (ro) rus: министерство (ru)